Ο Ανδρέας Χ. Πούγιουρος καταγόταν από την Αµµόχωστο. Σπούδασε νοµικά στο Λονδίνο σε µία από τις τέσσερις αρχαιότερες νοµικές σχολές της Αγγλίας, το Gray’s Inn και αναγορεύθηκε σε Barrister at Law. Παρακολούθησε επίσης οικονοµικά και πολιτικές επιστήµες στο Πανεπιστήµιο του Λονδίνου. Από το 1949 δικηγορούσε στην Αµµόχωστο και το 1953 εξελέγη µε καταπληκτική πλειοψηφία ∆ήµαρχος της πόλεως Αµµοχώστου, την οποία υπηρέτησε πιστώς επί ένα τέταρτο του αιώνα µέχρι το 1978. Το 1991 επανεξελέγη ∆ήµαρχος Αµµοχώστου µε την καταπληκτική πλειοψηφία του 90.58% των ψηφοφόρων. Επανεκλέγεται ∆ήµαρχος το 1996 και υπηρετεί µέχρι 31.12.2001 οπόταν απεσύρθη οικειοθελώς.

Ως ∆ήµαρχος Αµµοχώστου προγραµµάτισε και εξετέλεσε, µε τη βοήθεια των συνεργατών του έργα µεγάλης σηµασίας που µετέτρεψαν την αναπτυσσόµενη πόλη της Αµµοχώστου σε µία από τις ωραιότερες πόλεις της Μεσογείου. Εγιναν επί δηµαρχίας του έργα αναπτύξεως που είναι ζηλευτά.

Ως ∆ήµαρχος Αµµοχώστου λάμβανε ενεργά µέρος στον συνεχιζόµενο ειρηνικό αγώνα του Κυπριακού λαού για απελευθέρωση από τον αποικιοκρατικό ζυγό. ΄Ελαβε µέρος σε διεθνείς αποστολές στο εξωτερικό ζητώντας από Κυβερνήσεις να ασκήσουν πιέσεις στα Ηνωµένα ΄Εθνη για να εφαρµοστούν και για τον Κυπριακό λαό το δικαίωµα της αυτοδιάθεσης. ∆υστυχώς οι ισχυροί της γής, µηδενός εξαιρουµένου, τόνιζαν ότι ο Κυπριακός λαός δεν έχει το δικαίωµα της αυτοδιάθεσης το οποίο έθαψαν ασυζητητί, παρά τις θυσίες και τις εκατόµβες του Κυπριακού Ελληνισµού κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου. Υπήρξε µέλος της αποστολής αντιπροσώπων στο Λονδίνο για τις Συµφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και ο κ. Πούγιουρος αποφασιστικά και χωρίς κανένα δισταγµό επέµεινε µέχρι τέλους πως η Ελληνική Κυβέρνηση και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δεν έπρεπε να υπογράψουν. Μάλιστα ο κ. Πούγιουρος τόνισε, εµφαντικά πως µε την υπογραφή των Συµφωνιών και των Συνθηκών Εγγυήσεως αναγνωρίζονταν επικυριαρχικά και επεµβατικά δικαιώµατα στην Τουρκία η οποία τα έχασε όταν η Αγγλία κήρυξε την Κύπρο ως αποικία της Μεγάλης Βρετανίας και µε τη Συνθήκη της Λωζάνης. Προηγουµένως συµβούλευσε την Εθνική µας ηγεσία και επέµεινε µέχρι τέλους και προς αποφυγή εµπλοκής της Τουρκίας στην Κύπρο τόνιζε συνεχώς πως ήταν προς το συµφέρον της Κύπρου να αποδεκτούµε και το Σχέδιο Radcliff και αργότερα το Σχέδιο Lennox Boyd και Ηarding. To 1956 όταν έγινε η τριµερής ∆ιάσκεψη του Λονδίνου ο κ. Πούγιουρος µετέβη στο Λονδίνο µε σκοπό να τη µαταιώσει γιατί όπως δήλωσε τότε δηµοσίως ήταν ασυγχώρητο σφάλµα της Ελληνικής Κυβέρνησης να αποδεχτεί να συµµετάσχει σε αυτήν. Σε µεγάλη δηµοσιογραφική διάσκεψη που συγκάλεσε στο Λονδίνο όταν οι συνεχείς προσπάθειες του κ. Πούγιουρου και οι εκκλήσεις του προς τον ηγέτη της Ελληνικής Αντιπροσωπείας κ. Στεφανόπουλο τότε Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας δεν καρποφόρησαν, δεν δίστασε να καλέσει τον κ. Στεφανόπουλο να επιστρέψει αµέσως στην Ελλάδα µετά τη φοβερή εις βάρος της Ελλάδας συµπεριφορά του Zorlou του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, και τες βιαιοπραγίες των Τούρκων στην Τουρκία σε βάρος των Ελλήνων τονίζοντας δηµοσίως κατά τη δηµοσιογραφική διάσκεψη ότι υπογράφοντας τη συµφωνία της τριµερούς υπέγραφε την πολιτική του καταδίκη, τον πολιτικό του τάφο ο κ. Στεφανόπουλος, και ότι προδίδει όχι µόνον τον Ελληνισµό της Κύπρου αλλά και τον Ελληνισµό της Ελλάδας γιατί µε την υπογραφή της Ελλάδας επαναφέρει τα «δικαιώµατα» της Τουρκίας πάνω στην Κύπρο, για πρώτη φορά από την κατάκτηση της Κύπρου από τη Μεγάλη Βρετανία.

Ο κ. Πούγιουρος ήταν συγγραφέας απείρων άρθρων πάνω στο Κυπριακό, επιστηµονικά θέµατα της ειδικότητάς του, νοµικά, ανθρώπινα δικαιώµατα, διεθνές δίκαιο, δηµόσιες σχέσεις και άλλα. ΄Ελαβε µέρος σε διάφορες αποστολές στο εξωτερικό για την προώθηση των δίκαιων αιτηµάτων του Κυπριακού λαού τόσον κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας όσον και µετά την ανεξαρτησία της Κύπρου όσον και µετά την εγκληµατική Τουρκική εισβολή και κατοχή ων εδαφών µας στην Κύπρο.

Το 1978 ο κ. Πούγιουρος εκλήθη από τον τότε Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας να υπηρετήσει ως Πρέσβυς της Κύπρου στα Ηνωµένα ΄Εθνη στη Γενεύη. ∆ιεπιστεύθη στους ∆ιεθνείς οργανισµούς που εδρεύουν στη Γενεύη, καθώς επίσης και στους ∆ιεθνείς Οργανισµούς στη Βιέννη, και αργότερα στο Συµβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο. Η φωνή του κ. Πούγιουρου που ήταν η φωνή της µαχόµενης Κύπρου, ακουόταν συχνά στα Ηνωµένα ΄Εθνη και το συµβούλιο της Ευρώπης µε οµιλίες για την Κύπρο και τα δίκαιά της που άφηναν µεγάλη εντύπωση.

Ενώ υπηρετούσε στη Γενεύη ο κ. Πούγιουρος συνέγραψε διάφορες µελέτες στον τοµέα των Ανθρωπίνων Επιστηµών και τιµήθηκε από το Andrew Jackson University , Louisiana.  Eπίσης έκαµε διατριβή µε θέµα «Η αρχή και το δικαίωµα της αυτοδιάθεσης των λαών από απόψεως ∆ιεθνούς ∆ικαίου» η οποία ενεκρίθη και του εδόθη Ph.D. in International Relations στα θέµατα «Διεθνείς Σχέσεις (Πολιτική Επιστήµη)».

Το 1980 το ∆ιοικητικό Συµβούλιο του ∆ιεθνούς Ινστιτούτου των Ανθρωπίνων Επιστηµών (International Institute of Social Sciences) σε αναγνώριση των ικανοτήτων του στον τοµέα των ανθρωπίνων επιστηµών τον εξέλεξε σαν µέλος του ∆ιεθνούς αυτού Ινστιτούτου.

Οι Πρέσβεις των άλλων κρατών – µελών του ΟΗΕ αναγνωρίζοντας τις ικανότητες, τις γνώσεις, την ευθυκρισία και την ακεραιότητα του, εξέλεξαν τον κ. Πούγιουρο ως Πρύτανη του διπλωµατικού Σώµατος για 3 σχεδόν συνεχή χρόνια και σαν Πρόεδρο της οµάδας Εργασίας της Επιτροπής Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών, µια θέση στην οποία συνεχώς επανεξελέγετο. Η Επιτροπή αυτή εξέταζε καταγγελίες εναντίον κρατών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Θεωρείται µια πολύ σοβαρή θέση και αυτό αντανακλούσε πάνω στην Κύπρο την οποία αντιπροσώπευε. Εξελέγη επίσης Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων των Ηνωµένων Εθνών και υπό την ιδιότητά του αυτή πρόσφερε σηµαντικές υπηρεσίες σε µια εποχή πολιτικών συγκρούσεων µεταξύ Ανατολής και ∆ύσης στα Ηνωµένα ΄Εθνη.

Από το 1983 µέχρι το 1987 υπηρέτησε ως Πρέσβυς της Κύπρου στο Συµβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο κι εκεί µε τις συχνές οµιλίες του καλούσε τα κράτη- µέλη να ασκήσουν πιέσεις για να σταµατήσει η ξένη κατοχή της Τουρκίας και να πρυτανεύσει στην Κύπρο το δίκαιο, η ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώµατα.

Ως ∆ήµαρχος Αµµοχώστου επί σειράν ετών ήταν ο Πρόεδρος της ∆ηµοτικής Λιµενικής Επιτροπής Αµµοχώστου που µελετούσε και έκαµνε εισηγήσεις στην Κυβέρνηση για όλα τα προβλήµατα του λιµένα Αµµοχώστου από τον οποίο περνούσε σχεδόν το 80% του εισαγωγικού και εξαγωγικού εµπορίου της Κύπρου. Την πολύτιµη αυτή πείρα για λιµενικά ζητήµατα που απέκτησε ο κ. Πούγιουρος την χρησιµοποίησε αργότερα όταν στα Ηνωµένα ΄Εθνη στη Γενεύη ήταν µέλος µιας ειδικής ∆ιεθνούς Επιτροπής που συνεστήθη ειδικά από τη Συνδιάσκεψη των Ηνωµένων Εθνών πάνω στο εµπόριο και την Ανάπτυξη που µελετούσε θέµατα και προβλήµατα που σχετίζονται µε τα λιµάνια διαφόρων χωρών του κόσµου και ο κ. Πούγιουρος διαδραµάτισε σοβαρό ρόλο εις την σύνταξη προτάσεων για κανονισµούς και εισηγήσεις για την καλύτερη και οµοιόµορφη λειτουργία λιµένων του κόσµου.

Το 1988 το Υπουργικό Συµβούλιο επέλεξε τον κ. Πούγιουρο ως Πρόεδρο της Αρχής Λιµένων Κύπρου ενός από τους σοβαρότερους και τους πιο δύσκολους Ηµικρατικούς Οργανισµούς. Κατά την Προεδρία του έγινε για πρώτη φορά το µεγάλο σχέδιο Αναπτύξεως (Master Plan) του λιµανιού Λεµεσού και λήφθησαν σοβαρές αποφάσεις που τροχιοδροµούσαν την επί επιστηµονικής βάσεως ανάπτυξη του λιµένος Λεµεσού και των άλλων λιµένων της Κύπρου.

Το 1991-1993 διετέλεσε Πρόεδρος του Οργανισµού Αναπτύξεως Γης. Κατά την περίοδο της προεδρίας του ελήφθησαν αποφάσεις και προχώρησε το Συµβούλιο σε ρηξικέλευθες αποφάσεις για διαχωρισµό εκατοντάδων οικοπέδων και ανέγερσης πολυάριθµων κατοικιών σε πολλές πόλεις και χωριά της Κύπρου. Εγινε µια άνευ προηγουµένου ανάπτυξη στην ιστορία του Οργανισµού που βοήθησε πολλές εκατοντάδες οικογενειών να αποκτήσουν οικόπεδο και κατοικία.