Το πανηγύρι του Κατακλυσμού στο Βαρώσι γινόταν στην ακροθαλασσιά. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα γινόταν στην περιοχή που σήμερα είναι κτισμένο το ξενοδοχείο Κωνστάντια. Αργότερα, και καθώς ο πληθυσμός αυξανόταν ο χώρος επεκτάθηκε και πιο νότια.

Οι πραματευτάδες συγκεντρώνονταν από την προηγούμενη μέρα και ενοικίαζαν χώρο από το δημαρχείο. Το 1899 η ταρίφα ήταν 9 γρόσια για κάθε τέσσερεις υάρδες πρόσοψης στην θάλασσα. Το 1909 η τιμή είχε ήδη ανέβει στο ένα σελίνι.

Το πανηγύρι δεν ήταν εμπορικό και πωλούνταν κυρίως οπωρικά, δηλαδή σουτζιούκκος, λοκκουμάδες, σιάμισιη, ξηροί καρποί, γλυκίσματα καθώς και τα πρώτα καλοκαιρινά φρούτα. Στα πιο πρόσφατα χρόνια πρωτοστατούσε ο ξακουστός λοκκουματζής Καρνέρας (Νικόλαος Καρνέρας …ο γνωστός λοκκουματζιής του Βαρωσιού). Η Αγνή Μιχαηλίδου αναφέρει ότι οι Βαρωσιώτες είχαν κάπως δύσκολο ταξίδι προς την θάλασσα, λόγω του ότι ο δρόμος ηταν ολο χώματα και άμμους και τα μεν αμάξια εχώνοντο ως την μέση των τροχών τους στα χώματα, οι δε πεζοί ίσαμε τους αστραγάλους μέσα σε αγκάθια και πέτρες, οπου αφθονούσαν σαύρες, κουρκουτάδες, χαμουλιοί και άλλα ερπετά. Αν ήταν τυχεροί έβρισκαν όταν εφταναν, μια καρέκλα κάτω από τις πρόχειρες καλύβες και ξεκουράζονταν πίνοντας μια λεμονάδα. Αν όχι κάθονταν στην άμμο για να φάνε το βράδυ συνοδεύοντας το φαγητό που έφερναν μαζί τους με ούζο και γκαζόζες από τα καφενεία.

Πλήθος κόσμου για τον Κατακλυσμό Αμμοχώστου

Το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι της Αμμοχώστου , που γινόταν στη μαγευτική παραλία του Φαλήρου , συνήθως στην τοποθεσία Γλώσσα , ήταν αυτό του Κατακλυσμού. Η σημαντική αυτή ψυχαγωγική εκδήλωση έδινε στους Βαρωσιωτες και τους κατοίκους των γύρω χωριών την ευκαιρία να διασκεδάσουν και να ξεφύγουν απο τα βάςανα της βίοπάλης και την κούραση της καθημερινότητας .

Οι πιο τολμηροί πλήρωναν ένα μικρό αντίτιμο , συνήθως μερικά γρόσια , για μια βόλτα στη θάλασσα με κάποια απο τις ψαρόβαρκες που ήταν σημαιοστολισμένες και ειδικά διακοσμημένες με χρωματιστά φανάρια για την περίσταση. Καθώς ήταν φωταγωγημένες και έπλεαν σε μικρή απόσταση απο την ακτή , συνοδεία καντάδων και της υπέροχης μελωδίας των μαντολίνων προσέφεραν υπέροχο θέαμα ήχου και φωτός στους πανηγύριώτες.

Ο Δήμος Αμμοχώστου διοργάνωνε διάφορες εκδηλωσεις στις οποίες μετείχαν λαϊκοί ποιητές , μουσικοί , και χορευτές απο όλη την Κύπρο που διαγωνίζονταν σε ποιητικούς και χορευτικούς αγώνες . Μια πολυμελής κριτική επιτροπή απένειμε βραβεία για απαγγελίες ερωτικών διστίχων και τσιαττισμάτων , για παραδοσιακά και δημοτικά τραγούδια , για ελληνικούς και κυπριακούς και χορούς καθώς και στους καλύτερους οργανοπαίχτες . Την προσοχή του κόσμου τραβούσε ιδιαίτερα ο διαγωνισμός του «πιδκιαυλιού» (αυλού), ο χορός της τατσιάς ( κρισάρας) και ο γραφικός αλλα ριψοκίνδυνος χορός του δρεπανιού.

Σε όλη την διάρκεια της Αγγλοκρατίας και τα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας διοργανώνονταν ναυτικοί αγώνες και διάφορα θαλάσσια αγωνίσματα ,όπως κολύμβηση,ιστιοδρομίες , λεμβοδρομίες , κωπηλασία ερασιτεχνών και ψαράδων , καθώς και ο πιο δημοφιλής ο ολισθηρός ιστός . Στο άθλημα αυτό οι διαγωνιζόμενοι προσπαθούσαν να πιάσουν μια μικρή ελληνική σημαία που βρισκόταν στην άκρη ενός μεγάλου καταρτιού , το οποίο προηγουμένως είχαν αλείψει με λίπος ή γράσο .