Στις 20 Ιουλίου 1974, ημέρα Σάββατο η Τουρκία έκαμνε την πρώτη φάση της  εισβολής. Οι μάχες είχαν αρχισει στην παλιά Αμμόχωστο και στο βάθος του ορίζοντα φαίνονται καπνοί απο τις εκρήξεις. Οι κραδασμοί καί ο κρότος των μυδραλλιοβόλων εκκωφαντικοί.

Βομβαρδισμοί της ανυπεράσπιστης Αμμοχώστου κατά την 2^η εισβολή

Στις 21 Ιουλίου, ημέρα Κυριακή, τα τούρκικα αεροπλάνα έρχονται κατά κύματα και ρίχνουν βόμβες και ρουκέττες και μυδραλλιοβολούν. Το παραλιακό ξενοδοχείο «Σαλαμίνια» γκρεμίζεται σαν νά ηταν από χαρτί και φράσσει το δρόμο. Η Τουρκική αεροπορία στοχεύει το ξενοδοχείο διότι στην ταράτσα υπήρχε παρουσία της Εθνικής Φρουράς που ζητούσε ψηλά σημεία για να κτυπήσει τους Τουρκους στην εντός των τειχών πόλη.

Η πρώτη βομβα εσκασε στην παραλία οπου δημιουργείται μεγάλος κρατήρας. Η δεύτερη βόμβα πλήττει και καταστρέφει το ξενοδοχείο. Νεκρός ενας Κύπριος υπάλληλος του ξενοδοχειου που εργαζόταν στις κουζίνες του ξενοδοχείου και ειχε την ατυχια να κοιμηθεί στο ξενοδοχείο μη εχοντας αλλο μέρος για να μείνει.  Το πτώμα του ατυχου ανθρώπου κρέμεται μέσα απο τα συντρίμια. Άλλες βόμβες πέφτουν σε κτίρια και σπίτια στο κέντρο της πόλης.

Στις 22 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα, η επιδρομή των αεροπλάνων γίνεται πιο άγρια. Κτυπιούνται και παραδίδονται στις φλόγες το Διοικητήριο, τα Δικαστήρια, το Δημαρχείο, κι’ όλα τα κτίρια (γραφεία, αποθήκες, εργοστάσια) που βρίσκονταν σ’ απόσταση περίπου 500 μέτρων από το δρόμο του λιμανιού.

Οι περισσότεροι κάτοικοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και ζητούν ασφαλέστερα καταφύγια μεσα σε σπίτια στα περιβόλια, στα υπόγεια πολυκατοικιών, συνήθως μισοτελειωμένων, και εκεί διανυκτερεύουν.  Και παρόλο το σφοδρό και αδιάκριτο βομβαρδισμό οι κάτοικοι δεν τρομοκρατήθηκαν και δεν εγκατέλειψαν την πόλη τους.

Στις 22 Ιουλίου, ώρα 4μ.μ. αναγγέλθηκε από ραδιοφώνου η ανακωχή, αλλά και τότε ακόμα ένα σμήνος αεροπλάνων ξεφόρτωσε τις τελευταίες του βόμβες.

Με την έναρξη του δεύτερου γύρου της εισβολής, οι Τούρκοι χαράματα της 14ης Αυγούστου βομβαρδίζουν ξανά την Αμμόχωστο. Οι κάτοικοί της με τους πρώτους βομβαρδισμούς την εγκαταλείπουν.

Το πώς αφέθηκε στη συνέχεια η πόλη του Ευαγόρα να καταληφθεί αμαχητί είναι ένα θέμα για το οποίο τέσσερεις δεκαετίες μετά δεν υπάρχει επαρκής και πειστική εξήγηση. Το βέβαιο είναι ότι οι Τούρκοι δεν είχαν στο αρχικό τους σχέδιο την κατάληψη της πόλης.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, κάποιοι εθνοφρουροί παρέμειναν αντιστεκόμενοι για ώρες στην πόλη. Χωρίς πυρομαχικά, χωρίς ενίσχυση και χωρίς καθοδήγηση. Ταμπουρωμένοι σε δύο-τρία σημεία (μεταξύ των οποίων και το νοσοκομείο της πόλης) κράτησαν με όσα πυρομαχικά είχαν. Ακολούθως εγκατέλειψαν και αυτοί.

Στις 16 Αυγούστου του 1974 ο τουρκικός στρατός βρέθηκε στην πόλη της Αμμοχώστου.

Το ΡΙΚ ανακοίνωνε ότι «αι ημέτεραι δυνάμεις, αμυνόμεναι του πατρίου εδάφους, αναδιπλούνται ομαλώς...", ενώ το αγγλικό ΒΒC μετέδιδε ότι «οι Τούρκοι είχαν ήδη φτάσει στην Αμμόχωστο».

Η πόλη αφού λεηλατήθηκε αποκλείστηκε από τα τουρκικά στρατεύματα και σε κανέναν δεν επιτρεπόταν η είσοδος. Η Αμμόχωστος σιγά-σιγά μετετράπη σε «πόλη φάντασμα», φράση που χρησιμοποίησε σε τίτλο ρεπορτάζ ένας Σουηδός δημοσιογράφος ο οποίος την επισκέφθηκε το 1977, τρία χρόνια μετά την εισβολή.

Βουβή παραμένει μέχρι και σήμερα παρά την θέληση των Αμμοχωστιανών για επιστροφή στην πόλη τους.